Lezingen - 8 april 2023

Uit het boek Genesis

In die dagen stelde God Abraham op de proef.
Hij zei tot hem:
"Abraham."
En hij antwoordde:
"Hier ben ik."
Hij zei:
"Ga met Isaak
uw enige zoon die gij liefhebt,
naar het land van de Moria, en draag hem daar op de berg
die Ik u zal aanwijzen
als brandoffer op."
(De volgende morgen zadelde Abrahan zijn ezel,
nam twee knechten en zijn zoon Isaak met zich mee
een klofde hout voor het brandoffer.
Daarna begaf hij zich op weg naar de plaats
die God hem aangewezen had.
Op de derde dag zag Abraham in de verte
de plaats liggen.
Toen zei Abraham tot zijn knechten:
"Jullie blijven hier bij de ezel;
ik ga met de jongen daarginds heen.
Nadat wij ons in aanbidding neergebogen hebben
komen wij weer terug."
Daarop gaf Abraham zijn zoon Isaak
het hout voor het brandoffer te dragen;
zelf droeg hij het vuur en het offermes.
Zo gingen zij samen op weg.
Toen zei Isaak tot zijn vader Abraham:
"Vader."
Hij antwoordde:
"Ja, mijn zoon."
Isaak zei:
"Wij hebben wel vuur en hout
maar waar is het offerdier?"
Abraham antwoordde:
"God zal zelf wel voor het offerdier zorgen, mijn zoon."
En samen gingen zij verder.)
Toen zij de plaats bereikt hadden die God hem had aangewezen
bouwde Abraham daar een altaar,
(stapelde er het hout op,
bond zijn zoon Isaak vast
en legde hem op het altaar boven op het hout.)
Toen Abraham echter zijn hand uitstak naar het mes
om daarmee zijn zoon de keel af te snijden,
riep de engel van de HEER hem vanuit de hemel toe:
"Abraham, Abraham!"
En hij antwoordde:
"Hier ben ik."
Hij zei: "Raak de jongen met geen vinger aan
en doe hem niets! Ik weet nu dat gij God vreest
want gij hebt mij uw enige zoon niet willen onthouden."
Abraham keek om zich heen en bemerkte een ram
die met zijn horens in het struikgewas vastzat.
Hij greep de ram en droeg die als brandoffer op
in plaats van zijn zoon.
( Abraham noemde de plaats: de HEER zal erin voorzien;
vandaar dat men nu zog zegt:
Op de berg van de HEER zal erin voorzien worden.)
Toen riep de engel van de HEER voor de tweede maal
uit de hemel tot Abraham
en zei:
"Bij mijzelf heb Ik gezworen - zo spreekt de HEER -
omdat gij dit gedaan hebt
en Mij uw eigen zoon niet hebt onthouden
daarom zal Ik u overvloedig zegenen
en uw nakomelingen talrijker maken
dan de sterren aan de hemel
en de zandkorrels op het strand van de zee.
Uw nakomelingen zullen de poort van hun vijand bezitten.
Door uw nakomelingen komt zegen
over alle volken van de aarde
omdat gij naar Mij hebt geluisterd."

Uit het boek Exodus

In die dagen sprak de HEER tot Mozes:
"Wat roept gij Mij toch?
Beveel de Israëlieten verder te trekken.
Gij zelf moet uw hand opheffen,
uw staf uitstrekken over de zee en ze in tweeën splijten.
Dan kunnen de Israëlieten
over de droge bodem door de zee trekken.
Ik ga de Egyptenaren halsstarrig maken
zodat zij hen achterna gaan.
En dan zal Ik Mij verheerlijken ten koste van Farao
en heel zijn legermacht,
zijn wagens en zijn wagenmenners.
De Egyptenaren zullen weten dat Ik de HEER ben,
als Ik Mij verheerlijk ten koste van Farao,
zijn wagens en zijn wagenmenners."
De engel van God
die aan de spits van het leger der Israëlieten ging,
veranderde van plaats en stelde zich achter hen op,
tussen het leger van de Egyptenaren
en het leger van de Israëlieten.
De wolk bleef die nacht donker
zodat het heel die nacht niet tot een treffen kwam.
Toen strekte Mozes zijn hand uit over de zee
en de HEER deed die hele nacht
door een sterke oostenwind de zee terugwijken.
Hij maakte van de zee droog land
en de wateren spleten vaneen.
Zo trokken de Israëlieten over de droge bodem de zee door,
terwijl de wateren links en rechts een wand vormden.
De Egyptenaren zetten de achtervolging in;
alle paarden van Farao, zijn wagens en zijn wagenmenners
gingen achter de Israëlieten aan
de zee in.
Tegen de morgenwake richtte de HEER zijn blikken
vanuit de wolkkolom en de vuurzuil
op de legermacht van de Egyptenaren
en bracht ze in verwarring.
Hij liet de wielen van de wagens scheeflopen
zodat ze slechts met moeite vooruit kwamen.
De Egyptenaren riepen uit:
"Laten we vluchten voor de Israëlieten,
want de HEER strijdt voor hen tegen ons."
Toen sprak de HEER tot Mozes:
"Strek uw hand uit over de zee,
dan zal het water terugstromen over de Egyptenaren
en hun wagens en wagenmenners."
Mozes strekte zijn hand uit over de zee
en toen het licht begon te worden
vloeide de zee naar haar gewone plaats terug.
Daar de Egyptenaren er tegenin vluchtten
dreef de HEER hen midden in de zee.
Het water vloeide terug
en overspoelde wagens en wagenmenners,
heel de strijdmacht van Farao die de Israëlieten
op de bodem van de zee achterna waren gegaan.
Niet één bleef gespaard.
De Israëlieten daarentegen waren over de droge bodem
door de zee heen getrokken,
terwijl de wateren links en rechts van hen een wand vormden.
Zo redde de HEER op deze dag Israël uit de greep van Egypte:
Israël zag de Egyptenaren dood op de kust liggen.
Toen Israël het machtige optreden van de HEER tegen Egypte gezien had,
kreeg het volk ontzag voor de HEER:
zij stelden vertrouwen in de HEER en in Mozes zijn dienaar.
Toen hieven Mozes en de Israëlieten
ter ere van de HEER een lied aan.

Uit de profeet Jesaja

Hij die u schiep…
Hij is uw Bruidegom, Hij is uw Schepper;
zijn Naam is: HEER der Hemelse Machten;
Hij wordt genoemd: Uw verlosser
Israëls Heilige, God van Geheel de Aarde!
Een verlaten, zielsbedroefde vrouw zijt gij
maar de HEER roept u weer bij uw naam.
Want - zo zegt uw God -
kan iemand de geliefde van zijn jeugd wel verstoten?
In een plotselinge opwelling heb Ik u in de steek gelaten
maar met een grote barmhartigheid zoek Ik u weer op;
In een vlaag van toorn
heb Ik voor een ogenblik mijn aangezicht van u afgewend
maar - zo spreekt de HEER, uw Verlosser -
met een eeuwige liefde ontferm Ik Mij weer over u.
Zoals Ik ten tijde van Noach gezworen heb
dat de wateren de aarde nooit meer zouden bedekken,
zo zweer Ik nu nooit meer op u vertoornd te zijn
en u nooit meer te bedreigen.
Want de bergen mogen wankelen,
de heuvels schudden,
maar mijn trouw jegens u zal niet wankelen
en mijn verbond van liefde niet breken,
zegt de HEER die u barmhartig is.
Ongelukkige Stad, door stormen geplaagd en troosteloos,
zie, uw grondvesten leg Ik met jaspis,
uw fundamenten met saffier;
uw tinnen maak Ik van robijnen,
uw poorten van karbonkels,
uw muren van kostbare stenen.

Uw kinderen zullen door de HEER onderricht worden
en een diepe vrede valt uw zonen ten deel.
Gij zult gegrondvest zijn op gerechtigheid:
weet u dus vrij van onderdrukking:
gij hebt niets te vrezen!
En vrij van verschrikking:
want geen verschrikking zal u nog ooit overvallen!

Uit de profeet Baruch

Hoor, Israël, de geboden van het leven;
luister aandachtig en verwerf wijsheid!
Hoe komt het, Israël, dat gij in een vijandig land woont,
dat gij oud geworden zijt op vreemde bodem,
dat gij onrein geworden zijt als een lijk,
en gelijk geworden zijt aan de doden der onderwereld?
Gij hebt de Bron der wijsheid verlaten!
Indien gij de weg van God bewandelt hadt
zoudt gij nu voor eeuwig in vrede leven!
Leer derhalve waar wijsheid gevonden wordt,
waar kracht, waar beleid
en gij zult weten waar lengte van dagen en leven
te vinden zijn.
Wie heeft haar verblijfplaats gevonden,
wie is haar schatkamers binnengegaan?
Slechts de Alwetende kent de weg,
met zijn kennis heeft Hij hem ontdekt.
Hij, die de aarde voor immer gegrondvest heeft
en die haar met viervoeters bevolkte;
Hij, op wiens bevel het licht uitgaat
en op wiens wenk het bevend terugkeert;
de sterren stralen op hun posten en jubelen van vreugde;
Hij roept ze, en ze antwoorden: Hier zijn we!
Vol blijdschap flonkeren ze ter ere van hun Schepper.
Dat is onze God, niemand is aan Hem gelijk!
Hij heeft alle wegen gevonden die tot de wijsheid leiden
en Hij heeft ze geleerd aan Jakob, zijn dienaar,
aan Israël, zijn vriend.
Daarna is zij op aarde verschenen
en heeft zij verkeerd met de mensen.
, Zij is het Boek van Gods geboden,
de Wet die eeuwig duurt:
wie aan haar vasthoudt zal leven,
maar wie haar verlaat moet sterven.
Kom tot inkeer, Jakob, en houd u vast aan de wijsheid,
wandel in de glans van haar licht.
Geef uw glorie niet weg aan anderen
en uw voorrechten niet aan vreemde volken!
Israël, hoe gelukkig zijn wij te prijzen:
ons is bekend wat God behaagt!

Uit de profeet Ezechiël

Het woord van de HEER kwam tot mij:
"Mensenkind, toen het volk van Israël
nog op zijn eigen grond woonde
heeft het deze door zijn handel en wandel verontreinigd.
Daarom liet Ik mijn woede over hen de vrije loop,
vanwege het bloed dat ze op de grond vergoten hadden
en omdat ze de grond verontreinigd hadden met hun afgoden.
Daarom verspreidde Ik hen onder de heidenvolken
en werden ze verstrooid over de landen:
naar hun handel en wandel heb Ik hen gevonnist.
En bij al de heidenvolken waar ze gekomen waren
ontwijdden ze mijn heilige Naam
doordat men van hen zei:
Dit is het volk van de HEER
en toch moesten ze weg uit zijn land.
Dit deed Mij leed om mijn heilige Naam
die het volk van Israël ontwijd had
onder de heidenvolken waar ze gekomen zijn.
Zeg daarom tot het volk van Israël:
Ik zal mijn grote naam
die ontwijd is onder de heidenvolken,
die gij tegenover hen ontwijd hebt, heiligen,
opdat die heidenvolken erkennen dat ik de HEER ben.

Zo spreekt de HEER:
Ik zal u wegbrengen uit de heidenvolken,
u samenbrengen uit alle landen
en u brengen naar uw eigen grond.
Ik zal zuiver water op u sprenkelen
en ge zult rein worden;
van al uw onreinheden en van al uw afgoden
zal Ik u reinigen.
Ik zal u een nieuw hart geven
en een nieuwe geest in uw binnenste;
Ik zal het stenen hart uit uw binnenste verwijderen
en u een hart van vlees geven.
Mijn geest zal Ik u geven in uw binnenste
en Ik zal maken dat ge mijn wetten nakomt
en mijn voorschriften nauwkeurig onderhoudt.
Ge zult wonen in het land dat Ik uw vaderen gegeven heb.
Ge zult voor Mij een volk
en Ik zal voor u een God zijn."

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteüs

Na de sabbat,
bij het aanbreken van de eerste dag der week,
kwamen Maria Magdalena en de andere Maria
naar het graf kijken.
Plotseling ontstond er een hevige aardbeving
en een engel van de Heer daalde uit de hemel,
kwam naderbij, rolde de steen weg
en zette zich daarop neer.
Hij straalde als een bliksemschicht
en zijn kleed was wit als sneeuw.
De bewakers begonnen van schrik voor hem te beven
en het leven scheen uit hen geweken.
De engel sprak de vrouwen aan en zei:
"Gij behoeft niet bevreesd te zijn;
ik weet dat gij Jezus zoekt, de gekruisigde.
Hij is niet hier.
Hij is verrezen zoals Hij gezegd heeft;
komt zien naar de plaats waar Hij gelegen heeft.
Gaat nu terstond aan zijn leerlingen zeggen:
Hij is verrezen van de doden,
en nu gaat Hij u voor naar Galilea; daar zult gij Hem zien.
Dat had ik u te zeggen."
Terstond gingen zij weg van het graf,
met vrees en grote vreugde, en haastten zich
het nieuws aan zijn leerlingen over te brengen.
En zie, Jezus kwam hen tegemoet en zeide: "Weest gegroet."
Zij traden op Hem toe,
omklemde zijn voeten en aanbaden Hem.
Toen sprak Jezus tot hen: "Weest niet bevreesd.
Gaat aan mijn broeders de boodschap brengen
dat zij naar Galilea moeten gaan,
en daar zullen zij Mij zien."